Ο ισχυρότερος κυριαρχεί και όλοι οι υπόλοιποι χάνουν.
Ian Bremer, Το Τέλος της Ελεύθερης Αγοράς

Όταν έκλεισε ο μπακάλης της γειτονιάς μας, οι περισσότεροι από εμάς δεν δώσαμε σημασία. Χάσαμε μεν τη δυνατότητα του «βερεσέ», αλλά δεν μας ένοιαξε, αφού αγοράσαμε υποτίθεται φθηνότερα από το σουπερμάρκετ. Σήμερα όμως, το σουπερμάρκετ είναι ο μοναδικός παίκτης και αυτό ελέγχει τις τιμές – και είναι πλέον εξαιρετικά ακριβό, αφού δεν έχει πια ανταγωνιστές…

Όταν έκλεισε ο παπουτσής της γειτονιάς μας, πάλι δεν δώσαμε σημασία. Μπορεί τα παπούτσια να μην φτιάχνονταν πλέον για τα πόδια μας, αλλά δεν μας ένοιαξε, αφού τα αγοράζαμε από το εμπορικό κέντρο πιο φτηνά. Σήμερα όμως, το εμπορικό κέντρο βοηθάει στο κλείσιμο των τοπικών καταστημάτων και πλέον ελέγχει την αγορά…

Όταν θα κλείσει το σουπερμάρκετ και το εμπορικό κέντρο της περιοχής μας, πάλι δεν θα δώσουμε σημασία. Οι πολυεθνικές θα μας φέρνουν στο σπίτι μας αυτά που θέλουμε να αγοράσουμε, χωρίς καν να χρειαστεί να τα παραγγείλουμε, γιατί θα βλέπουν τι θέλουμε από το προφίλ μας στο Facebook και στα Social Media. Οι τιμές θα είναι «καλές», αν θα έχουμε βέβαια κάτι για να τις συγκρίνουμε αφού για κάθε προϊόν θα υπάρχει μόνο ένα «υπερ-ηλεκτρονικό κατάστημα» που θα το πουλάει, και όλα τα άλλα θα έχουν κλείσει…

Ως συνέπεια, λίγοι από εμάς θα έχουμε δουλειά, γιατί δεν θα υπάρχουν καταστήματα, δεν θα υπάρχουν τοπικές αποθήκες, δεν θα υπάρχουν τοπικές και μικρές μεταφορικές εταιρείες, δεν θα υπάρχουν «μικρομεσαίοι επαγγελματίες». Οι περισσότεροι θα είμαστε υπάλληλοι κάποιου υπερκαταστήματος και του πολυεθνικού μονοπωλείου που κρύβεται από πίσω του, και θα είμαστε για πάντα χρεωμένοι σ’ αυτό…

Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. (περισσότερα…)