Ένα άρθρο που γράφτηκε για να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα για τον χώρο της «εναλλακτικής άποψης» στην Ελλάδα.

Σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς ο χώρος της αναζήτησης συρρικνώνεται έντονα, εξαιτίας πολλών παραγόντων…

Είμαι ο Λουκάς Καβακόπουλος, αρχισυντάκτης του περιοδικού Strange και συγγραφέας.

Οι θεματολογίες που διερευνώ και αναπτύσσω και με τις δύο αυτές ασχολίες μου, έχουν να κάνουν με εναλλακτικές προσεγγίσεις σημαντικών θεμάτων.

Έχω γράψει πολλά άρθρα για τα μεγάλα μυστήρια της εποχής μας, όπως το Φαινόμενο και το Παρασκήνιο των UFO, τις Θεωρίες Συνωμοσίας όλων των ειδών, την Πιθανότητα Ύπαρξης Άγνωστων Χαμένων και Αρχαίων Πολιτισμών.

Επίσης, τα κείμενά μου προσπαθούν πάντοτε να εντοπίζουν και να καταγγέλλουν μεγάλες παρανοήσεις, κατευθυνόμενες αντιλήψεις και δόγματα τα οποία επιβάλλονται με πλάγιους τρόπους στο κοινό.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας έχω γράψει επίσης για πολιτικά και παραπολιτικά θέματα όπως για τη Συνωμοσιολογία αλλά και για το Παρασκήνιο Μεγάλων Θεσμών όπως η Θρησκεία και η Επιστήμη, για επιστημολογικά θέματα όπως ο Επιστημονικός Δογματισμός και για τον τρόπο με τον οποίο παρεμποδίζεται η Επιστήμη και η Έρευνα, αλλά και για θρησκειολογικά θέματα, στα οποία εντοπίζω ανάμεσα σε άλλα, τον Δογματισμό των Θρησκειών.

Σε όλα τα κείμενα που έχω κατά καιρούς δημοσιεύσει, τόνιζα πάντα την ανάγκη να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, να απορρίψουμε τις δεδομένες αντιλήψεις που μας έχουν επιβληθεί και να εξερευνήσουμε πέρα από τα εννοιολογικά όρια της κάθε θεματολογίας.

Με άλλα λόγια, υποστήριζα πάντα ότι πρέπει να δούμε με επιστημονικά κριτήρια και προσεγγίσεις τη θρησκεία, με αλχημικά κριτήρια την επιστήμη, με αθεϊστικά και ορθολογικά κριτήρια την πίστη, με νεομυθολογικά κριτήρια τον ορθολογισμό και τον θετικισμό.

Με άλλα λόγια, προωθώ πάντοτε τον Αντιδογματισμό.

Επιμένω ότι τα δεδομένα συστήματα Σκέψης και Αντίληψης σήμερα είναι περιορισμένα και περιχαρακωμένα, και αν θέλουμε να πλησιάσουμε και να καταλάβουμε το σύμπαν, οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα όρια των γνωστών μέχρι σήμερα γνωσιολογικών μεθοδολογιών.

Με άλλα λόγια, τονίζω πάντα στους αναγνώστες μου ότι δεν θα καταλάβουν τίποτε παραπάνω από αυτά που είναι ευρέως γνωστά για πολλά θέματα, αν δεν δούνε με «πνευματικά» (νεομυθολογικά, συνωμοσιολογικά κλπ) μάτια την Επιστήμη, με Επιστημονικά μάτια τη Νεομυθολογία και τη θρησκεία κλπ.

Με αυτό τον τρόπο, αποκαλύπτονται άπειρες πτυχές σε όλα σχεδόν τα θέματα, οι οποίες παραμένουν τελείως κρυφές όσο παραμένουμε μέσα στο εννοιολογικό σύνολο κάθε δεδομένης προσέγγισης και γνωσιολογικής μεθοδολογίας.

Με αυτά τα κριτήρια, ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει τα δημοσιευμένα κείμενά μου και να διαπιστώσει τις θέσεις μου και τις προσεγγίσεις μου.

Δεν στέκομαι δογματικά απέναντι στη Θρησκεία, ούτε στην Επιστήμη, ούτε στο Θετικισμό, ούτε στη Νεομυθολογία, ούτε στη Συνωμοσιολογία, ούτε στην Ορθολογική Πολιτική Ανάλυση.

Αντίθετα, προσπαθώ να ξεπεράσω (και να βοηθήσω τον αναγνώστη μου να ξεπεράσει και αυτός) τα όρια αυτών των πραγμάτων, να συνδυάσω τις μεθοδολογίες, να βρω νέες πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ή απορρίπτουν δεδομένες αντιλήψεις.

Αυτή η προσπάθειά μου είναι φιλοσοφικά και επιστημολογικά αποδεκτή και ζητούμενη στα πλαίσια της Διαλεκτικής, μιας από τις σημαντικότερες και επιστημονικότερες θεωρήσεις της Φιλοσοφίας, η οποία οδήγησε στην ανακάλυψη της Σχετικότητας, της Ψυχολογίας, της Ψυχανάλυσης και της θεωρίας της Πληροφορίας.

Αυτή μου η στάση συμφωνεί επίσης με το κριτήριο της επιστημονικότητας κατά Καρλ Πόππερ (ο μεγαλύτερος ίσως επιστημολόγος του 20ου αιώνα): Επιστημονική θέση είναι μόνο αυτή η θέση που αποδέχεται και αναζητά τη διάψευσή της.

Όπως καταλαβαίνετε από τα προηγούμενα, απαιτώ από τον εαυτό μου να είμαι ιδιαίτερα αντιδογματικός και να μην αποδέχομαι χωρίς αμφιβολία τίποτε.

Στα πλαίσια αυτής της στάσης μου, δημιούργησα το www.antidogma.gr, το οποίο περιέχει ένα ανοιχτό προς το κοινό forum, με σκοπό τη συζήτηση διαφόρων εναλλακτικών θεωριών, πληροφοριών και απόψεων, αλλά κυρίως για την καταγγελία φαινομένων δογματισμού σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, καταγγελία όχι με κακοπροαίρετους σκοπούς, αλλά για σκοπούς ανάλυσης και καταπολέμησης.

Στα πλαίσια της μελέτης μου για τις θεματολογίες με τις οποίες ασχολούμαι, γνωρίστηκα πριν από περίπου 14 ή 15 χρόνια με τον αξιότιμο συγγραφέα και αναζητητή εναλλακτικών θεμάτων, Παντελή Γιαννουλάκη, ο οποίος είναι, κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη πολλών χιλιάδων Ελλήνων, ο μεγαλύτερος μελετητής και εξερευνητής των εναλλακτικών θεματολογιών στην Ελλάδα σήμερα.

Ο Παντελής μου δάνεισε πολλά βιβλία όλων των θεματολογιών και όλων των παρατάξεων για να βοηθήσει στις μελέτες μου, κάτι που έχει κάνει επίσης με όλους τους φίλους του.

Έτσι ξεκίνησε μια φιλική σχέση που ενδυναμώθηκε από ατελείωτες μακροσκελείς και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις και εξερευνήσεις που κρατούσαν πολλές φορές και πάνω από 24 ώρες χωρίς διακοπή για ύπνο ή φαγητό, στις οποίες συμμετείχαν βέβαια και πολλά άλλα άτομα.

Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων και των εξερευνήσεων, εντοπίσαμε χιλιάδες θέματα και απόψεις, που δυστυχώς, οι δεδομένες και επικρατούσες θεωρήσεις προτιμούσαν και προτιμούν να αποσιωπούν και να κρύβουν, ήταν με άλλα λόγια «απαγορευμένα», όχι από κάποιο νόμο, αλλά από την κοινή συναινετική πραγματικότητα (consensus reality)…

Προσπαθώντας λοιπόν να φέρει μερικά από αυτά τα θέματα στο φως, ο Παντελής άρχισε να εκδίδει βιβλία, τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες (βέβαια, τα «βιβλία-επιτυχίες» στην Ελλάδα δεν έχουν και κανένα μεγάλο κέρδος, μη φανταστείτε ότι έγινε και πλούσιος) και, με τη βοήθεια διαφόρων φίλων, ανάμεσά τους τον υποφαινόμενο, δημιούργησε το περιοδικό Strange, πριν από περίπου 8 χρόνια.

Η «επαγγελματική» λοιπόν συνεργασία μας ξεκίνησε τότε και μέσα από το περιοδικό αρχίσαμε να δημοσιεύουμε πράγματα που δεν είχαν μέχρι τότε παρουσιαστεί παρά ελάχιστα ή και καθόλου στην Ελλάδα!

Εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, φήμες και απόψεις για την ύπαρξη εξωγήινων και για τη δράση τους στον πλανήτη μας, συνωμοσιολογικά σενάρια, αποκαλύψεις για τη δράση και την ιστορία μυστικών εταιρειών και οργανώσεων, underground καλλιτεχνικές τάσεις, παράξενες φημολογίες, φανταστικό, και πολλά άλλα σχετικά θέματα που μέχρι τότε θεωρούνταν απαγορευμένα.

Βέβαια, όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες του Strange και των βιβλίων μας, αυτά τα θέματα δεν είναι τα μόνα που ασχολούμαστε, αλλά μας απασχολούν και άλλες θεματολογίες, πολύ πιο «δύσκολες» για να παρουσιαστούν στο κοινό (και εννοείται πλήρως αντιεμπορικές και «επικίνδυνες» καθώς ξεσηκώνουν κύματα μίσους εναντίον οποιουδήποτε τολμήσει να τις θίξει), όπως ο Αποκρυφισμός, η Επιστημολογία, η Φιλοσοφία, η Θρησκειολογία, η Μελέτη της Αντίληψης, οι προχωρημένες και υπό αμφισβήτηση Επιστημονικές Θεωρίες, οι αναθεωρητικές τάσεις της Ιστορίας και τις Ιστορικής Έρευνας, και άλλα εκατοντάδες θέματα που δεν έχει νόημα να παραθέσω εδώ.

Μέσα από όλα αυτά θεωρήσαμε ότι καταφέραμε κάτι πολύ σημαντικό. Ξαφνικά, πράγματα που δεν γνώριζε κανείς ή δεν τολμούσε να συζητήσει, έφταναν στα μάτια του ευρέος κοινού.

Οι αναγνώστες μας, είχαν πλέον νέες απόψεις για να επεξεργαστούν, νέες ιδέες για να ερευνήσουν, θέματα για να ενεργοποιήσουν την διεργασία της Διαλεκτικής (που ανέφερα προηγουμένως) η οποία τότε στην Ελλάδα ήταν υπό χειμερία νάρκη, και όλο αυτό προκάλεσε αμέτρητες αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Το Strange έκανε τομή στα εκδοτικά θέματα της Ελλάδας, και προκάλεσε όχι απλώς σεισμό, αλλά άλλαξε πλήρως το τοπίο.

Και, ίσως από σύμπτωση, άρχισαν να γίνονται και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, αποκαλύψεις που επιβεβαίωναν πολλά από τα παράξενα και εναλλακτικά θέματα που παρουσιάζαμε: Αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε πράγματι σύστημα παγκόσμιας παρακολούθησης, το Echelon, άρα μια συνωμοσία με παγκόσμια έκταση.

Αποκαλύφθηκε ότι υπήρχαν μυστικές εταιρείες πίσω από πανίσχυρα πολιτικά πρόσωπα όπως οι πρόεδροι της Αμερικής (Scull & Bones).

Αποκαλύφθηκε ότι μεγάλες εταιρείες έκαναν παραψυχολογικά πειράματα (Sony).

Και στις 9/11/2001 έγινε το απόλυτο «μπαμ» της συνωμοσιολογίας, όταν ένας αόρατος στρατός, «Η Βάση» (Al Qaeda), χτύπησε την Αμερική.

Μέσα σε λίγα χρόνια από την κυκλοφορία του περιοδικού, λοιπόν, ζούσαμε σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό, ο οποίος φαινόταν να συμφωνεί πλήρως με τις απόψεις που παρουσιάζαμε μέσα από το Strange! Και πάρα πολλοί άνθρωποι, άρχισαν να πιστεύουν με πάθος στις εναλλακτικές απόψεις που παρουσιάζαμε.

Ορίστε μια αποκάλυψη: Η όλη αυτή κατάσταση, δεν μας άρεσε καθόλου! Είχαμε προσπαθήσει να βοηθήσουμε τη Διαλεκτική, όπως είπα, όχι να πείσουμε τον κόσμο να πιστεύει τυφλά στη Συνωμοσιολογία και στους Ουράνιους Σωτήρες κάθε είδους! Για αυτό και η στάση μας έγινε κριτική και μετρημένη, και αρχίσαμε να απομυθοποιούμε διάφορα θέματα, τα οποία είχαν ξεπεράσει κάποια όρια.

Ήμασταν λοιπόν οι πρώτοι που δείξαμε ότι η Ομάδα Ε δεν ήταν μια απόλυτη αλήθεια, αλλά μια όμορφη ιδέα που εκμεταλλεύτηκαν, βιάζοντάς την, διάφοροι εκδότες.

Ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε για φαινόμενα εθνικισμού στην Ελλάδα.

Κριτικάραμε τις θεωρίες συνωμοσίας και το θέμα των UFO (π.χ. στα βιβλία μας «Θεωρίες Συνωμοσίας» και η «Αλήθεια για τα UFO»).

Χτυπήσαμε τις κυρίαρχες τάσεις του Αποκρυφισμού και του Εσωτερισμού, δείχνοντας ότι είναι απλά κάποιες ακόμη εναλλακτικές κοσμοθεωρίες.

Και πάει λέγοντας.

Τότε ξεκίνησε μια τεράστια εκμετάλλευση των θεματολογιών από διάφορους ανθρώπους (πιστούς, αφελείς ή εμπόρους και πολύ σπάνια αυθεντικούς μελετητές και εξερευνητές) που από διάφορα μέσα, άρχισαν να «ξεχειλώνουν» και να «φουσκώνουν» τα θέματα που είχαμε φέρει στο προσκήνιο.

Γνωρίζαμε ότι αυτή η κατάσταση αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε δύο πιθανές καταλήξεις:

1) Η «σαπουνόφουσκα» θα έσκαγε, δηλαδή τα όρια των προηγούμενων αντιλήψεων θα ξεπερνιόνταν και θα γεννιόνταν νέες ιδέες και τρόποι σκέψης που θα έφερναν στο προσκήνιο νέες ανακαλύψεις.

Αυτό όμως δεν έγινε, και είναι πολύ δύσκολο να γίνει στο άμεσο μέλλον, γιατί τελευταία δυστυχώς έγινε, κυρίως στις Η.Π.Α., μια αντεπανάσταση συντηρητισμού, με πρωτεργάτη τη λεγόμενη «θρησκευτική δεξιά», η οποία προσπαθεί να χτυπήσει διάφορες φιλελεύθερες τάσεις και προοδευτικές επιστημονικές αντιλήψεις, κυρίως τη θεωρία της Εξέλιξης.

Δυστυχώς, αυτή η αντεπανάσταση προκάλεσε φθορά στις προοδευτικές απόψεις, γιατί προσπαθώντας να αποκτήσουν επιπλέον κύρος για να χτυπήσουν τη θρησκευτική δεξιά, οι «επιστημονικές» δυνάμεις «θυσίασαν» πολλές ιδέες που μελετούνταν εκείνο τον καιρό. Π.χ., στη Βιολογία υπάρχει ακόμη το πρόβλημα το «χαμένου κρίκου» της μετάλλαξης των πρωτευόντων θηλαστικών σε ανθρώπους, και μια από τις επιστημονικές υποθέσεις που συζητιόνταν μέχρι πρόσφατα για να την εξηγήσει, ήταν ότι έγινε κάποιου είδους «επέμβαση» από εξωτερικές δυνάμεις και προκάλεσε αυτή τη μετάλλαξη (αυτό συμβολίζει και ο Μονόλιθος στο 2001 του επιστήμονα Άρθουρ Κλαρκ).

Όμως αυτή τη θεώρηση αυτή τη στιγμή δεν τη συζητά κανείς, γιατί πολύ απλά, μοιάζει κάπως (αν και δεν έχει καμιά σχέση) με τη θεωρία του «Νοήμονος Σχεδιασμού» (Intelligent Design) που χρησιμοποιεί η θρησκευτική δεξιά για να χτυπήσει τη θεωρία της Εξέλιξης…

Έτσι, διάφοροι επιστήμονες, «έθαψαν βιαστικά κάτω από το χαλί» όλες τις προχωρημένες και αμφιλεγόμενες θεωρήσεις, και επέστρεψαν στο κάστρο του Δογματισμού, για να αντιμετωπίσουν έναν άλλο πανίσχυρο και εξίσου Δογματικό Αντίπαλο.

Δεν σκέφτηκαν όμως ότι «Όταν παλεύεις με Τέρατα γίνεσαι και εσύ Τέρας» (Νίτσε) και ότι στην ουσία παίζουν με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι του Νεοσυντηρητισμού, που είναι ο πραγματικός εχθρός μας, και χρησιμοποιεί ως όπλο του τα Δόγματα και της μιας αλλά και της άλλης πλευράς, για να εκμηδενίσει την πραγματική Πρόοδο και την Κοινωνική Εξέλιξη…

Μη νομίσετε ότι ο Νεοσυντηρητισμός είναι μια απρόσωπη δύναμη.

Στην ουσία είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία της Εξουσίας, που για να συνεχίσει να είναι εξουσία, πρέπει να ελέγχει το τι σκεφτόμαστε, τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, να μας προσφέρει έτοιμες τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, όπως κάνει σήμερα, βάζοντάς μας σε τυφλοσούρτες!

Δυστυχώς όμως, καθώς αρκετοί άνθρωποι έπεσαν στα δίχτυα του νεοσυντηρητισμού ή της απαξίωσης της εναλλακτικής και ελεύθερης σκέψης, η «σαπουνόφουσκα» δεν έσκασε, αλλά άρχισε να οδεύει προς τη δεύτερη περίπτωση που είχαμε προβλέψει…

2) … Η οποία ήταν το «ξεφούσκωμά» της.

Χαμένοι μέσα στον κυκεώνα των τηλεμάρκετινγκ εθνικιστών, των περιοδικών-απομιμήσεων του Strange και των άλλων 2-3 σοβαρών εναλλακτικών εντύπων (οι οποίες απομιμήσεις βέβαια απλώς μιμούνται αποτυχημένα, αφού δεν καταλαβαίνουν τον πολύπλευρο και πολύπλοκο αγώνα που κάνουν οι σοβαροί διανοούμενοι σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, και έτσι δημιουργούν απλώς μια «χαλάρωση» του χώρου της εναλλακτικής σκέψης) και στη φασαρία των προσωπικών αντιπαραθέσεων των διαδικτυακών φόρουμ, κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να απογοητεύονται, να βλέπουν ότι κάποια πράγματα δεν οδηγούν πουθενά, ότι ο περίφημος εναλλακτικός χώρος δεν έχει τίποτε να τους προσφέρει, ότι ήταν απλώς μια εμπορική κίνηση κλπ κλπ.

Δεν τους δίνω άδικο.

Έτσι φαίνεται, και έτσι θα συνεχίσει να είναι, αν το ξεφούσκωμα και η απαξίωση των εναλλακτικών θεμάτων συνεχιστεί.

Και θα συνεχιστεί, όσο κλεινόμαστε στο κάστρο του Δογματισμού, φοβούμενοι τους διάφορους «δαίμονες», και μηδενίζουμε έτσι την προσωπική μας ανέλιξη.

Με αυτό τον τρόπο, δεν θα βρούμε ποτέ νέους και διαφορετικούς τρόπους για να σκεφτούμε.

Έτσι, θα είμαστε πάντοτε προβλέψιμοι από την κάθε λογής Εξουσία, πάντοτε στατιστικά ουδέτεροι, γρανάζια του Συστήματος και αναπαραγωγείς της σημερινής κακής κατάστασης της ανθρωπότητας, και τίποτε παραπάνω! Όμως, αν συνεχίσουμε να συζητάμε, να εξερευνούμε και να υποθέτουμε ακόμη και τις πιο παράξενες υποθέσεις (δεν χρειάζεται να το κάνουμε στα πλαίσια των επιστημονικών ερευνών μας, άλλος χώρος είναι εκείνος και απαιτεί άλλες μεθοδολογικές προσεγγίσεις, αφού έχει και άλλους στόχους) τότε θα επιτρέψουμε στην πνευματική μας εξέλιξη να συνεχιστεί, κόντρα στις νεοσυντηρητικές τάσεις που χτίζουν δογματικά κάστρα και ετοιμάζουν ψεύτικους πολέμους για να δικαιολογούν την περιχαράκωσή τους.

Η εξερεύνηση άλλων διανοητικών πεδίων, της λεγόμενης εναλλακτικής σκέψης, επιτρέπει το νου μας να ξεπεράσει τους «τυφλοσούρτες» και να ενεργοποιήσει την Έμπνευση.

Και μερικές φορές, χρειάζεται να βάλουμε τρικλοποδιά στον λογικό εαυτό μας (στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου) για να αφήσουμε το δεξί, το οποίο είναι ελεύθερο να εξερευνήσει το μετα-λογικό, να εκφραστεί, αν θέλουμε να εξελιχθούμε… Όμως, σήμερα, έχει ήδη δημιουργηθεί το μεγάλο πρόβλημα: Ο χώρος της εναλλακτικής εξερεύνησης απαξιώνεται και υπάρχουν άνθρωποι που σταματούν να πιστεύουν οτιδήποτε από τα προηγούμενα, και επιτίθενται μάλιστα στους ανθρώπους που τα προτείνουν, π.χ. σε μένα.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Δυστυχώς, συμβαίνει γιατί οι μέχρι τώρα προσπάθειες παρουσίασης των «παράξενων» θεμάτων έχουν οδηγήσει σε τραγελαφικά αποτελέσματα.

Όχι όμως λόγω της παρουσίασής τους ή του κακού χειρισμού τους από τους πραγματικούς διανοούμενους που τα παρουσίασαν, αλλά λόγω της στενοκεφαλιάς και της ανοησίας μερικών, που καθώς δεν γνωρίζουν τις στοιχειώδεις μεθόδους της Διαλεκτικής, είτε 1) καταπίνουν αμάσητα και αυτολεξεί ό,τι διαβάζουν ή ακούνε, είτε 2) ακριβώς το αντίθετο, απορρίπτουν αμάσητα και αυτολεξεί ό,τι διαβάζουν ή ακούνε.

Οι πρώτοι από τους προηγούμενους ονομάζουν τους εαυτούς τους «πιστούς», αλλά συνήθως κάνουν λάθος.

Δεν είναι πιστοί, αλλά άνθρωποι που καθώς είχαν την ατυχία να μην γνωρίζουν άλλες απόψεις για τα θέματα που παρουσιάζονται, προσκολλούνται με έντονο και δογματικό τρόπο στα λίγα πράγματα που ξέρουν και άκουσαν.

Οι συγκεκριμένοι, δυστυχώς, κάποια μέρα αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να ανακαλύψουν και άλλες πλευρές των θεμάτων που «πιστεύουν».

Και τότε ανακαλύπτουν, με μεγάλο τους σοκ, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως νόμιζαν.

Δυστυχώς, αντί να καταλάβουν όμως ότι αυτό είναι το πρώτο τους βήμα στη Διαλεκτική, κάποιοι από αυτούς προσκολλούνται με πάθος στην αντίθετη πλέον άποψη από αυτήν που πίστευαν πριν, και νιώθουν προδομένοι από την προηγούμενή τους πεποίθηση.

(Φυσικά, αυτό επαναλαμβάνεται στο μέλλον και για την καινούργια τους πεποίθηση, καθώς η Διαλεκτική δεν μας ρωτάει, αλλά είναι από μόνη της μια διανοητική διεργασία που συμβαίνει μέσα μας θέλοντας και μη. Αλλά μέχρι τότε… )

Έτσι, πολλοί άνθρωποι που μεγάλωσαν πιστεύοντας π.χ. σε μια ορθολογική άποψη των πραγμάτων, π.χ. στον Μαρξισμό ή τον καπιταλιστικό Θετικισμό ή στην «Επιστημονική Παντοδυναμία» (με μια τέτοια άποψη μεγάλωσα κι εγώ), ένιωσαν απίστευτα προδομένοι όταν ανακάλυψαν ότι οι επιστημονικές μεθοδολογίες δεν είναι τόσο εξελιγμένες όσο θέλουν να λένε κάποιοι, ότι πολλά πράγματα είναι παρανοήσεις και βιαστικές μεθοδολογίες, και στην ουσία, πολλές επιστημονικές τακτικές είναι ακόμη… γιατροσόφια, με αμφίβολα αποτελέσματα.

(Παράδειγμα, για να διαλυθεί ο όγκος στο σώμα ενός καρκινοπαθούς, κάποιοι γιατροί τον ακτινοβολούν, αλλά οι ακτινοβολίες αυτές προκαλούν μετά άλλους τύπους καρκίνου στον ίδιο άνθρωπο.

Ή, στην προσπάθειά τους να καθαρίσουν μια λίμνη, κάποιοι περιβαλλοντολόγοι ρίχνουν σε μια λίμνη καταλύτες, που όμως στη συνέχεια προκαλούν ρήξη της οικολογικής ισορροπίας της περιοχής κλπ).

Στη συνέχεια, από αυτούς τους ανθρώπους που ένιωσαν προδομένοι από τον ορθολογισμό, κάποιοι προσκολλούνται στη θρησκεία (γνωρίζω άπειρα παραδείγματα) ή αναπτύσσουν κάποιες απίστευτες συνωμοσιολογικές-συνωμοσιοπαρανοϊκές απόψεις (του στυλ, πίσω από όλα είναι οι Εβραίοι που παρεμποδίζουν τα πάντα κλπ) χωρίς να καταλαβαίνουν ότι απλώς, θα έπρεπε απλά να κάνουν το πρώτο τους διαλεκτικό βήμα έξω από τον απλό ορθολογισμό του «υπάρχει μόνο αυτό που βλέπω»…

Αναλόγως, κάποιοι που μεγαλώνουν με τη νεομυθολογική, συνωμοσιολογική, μεταφυσική κλπ πλευρά των πραγμάτων, όπως π.χ. η γενιά των ανθρώπων που αυτή τη στιγμή είναι 20-30 ετών, πιστεύουν τυφλά σε όλα τα νεομυθολογικά πράγματα, χωρίς πραγματική κριτική σκέψη απέναντί τους (θυμόσαστε εκείνο το περίφημο πόστερ που έδειχνε ένα ταψί-UFO και έγραφε από κάτω «Θέλω Να Πιστεύω;»-«I Want to Believe»; Το καταγγέλλω στο βιβλίο μου «Η Αλήθεια για τα UFO»).

Στη συνέχεια, ανακαλύπτουν κάποια στιγμή την ορθο-λογιστική άποψη, και νιώθουν ότι πλέον ξεπέρασαν όλα αυτά που πίστευαν μέχρι πριν (και φυσικά, νιώθουν ότι ξεπέρασαν και τους ανθρώπους από τους οποίους τα άκουσαν).

Κάποιοι από αυτούς προσκολλούνται δογματικά πλέον στον θετικισμό και ορθολογισμό, απορρίπτοντας τα πάντα, μέχρι να έρθουν κι αυτή στη θέση των προηγούμενων (των ορθολογιστικά μεγαλωμένων) και ο κύκλος να συνεχιστεί.

Αν ήξεραν όμως από πριν τι συμβαίνει, ότι αυτό είναι απλώς το παιχνίδι της Διαλεκτικής, πόσο χρόνο άραγε θα κέρδιζαν;

Πόσες φανατικές συζητήσεις δεν θα χρειάζονταν ποτέ να γίνουν;

Αν ήξεραν κάποιοι ότι όσα κι αν ξέρουμε, το μέλλον μας επιφυλάσσει να μάθουμε κι άλλα, και να αλλάξουμε απόψεις;

Η δεύτερη συνομοταξία, εκείνων που απορρίπτουν τα πάντα αυτόματα, δεν μας ενδιαφέρει εδώ, γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να ασχοληθούν ποτέ με τα πράγματα του πνεύματος, και δεν θα έχουν ποτέ το πάθος για να εργαστούν για το καλό της ανθρωπότητας.

Εγώ και διάφοροι άλλοι φίλοι και συνεργάτες, γνωρίζαμε από πριν ότι όλα τα προηγούμενα που αναφέρω θα συμβούν. Και για αυτό, πριν από έναν χρόνο, δημοσιεύσαμε ένα Μανιφέστο που έκανε αποκαλύψεις και προσπαθούσε να δώσει ένα στίγμα του χώρου, να δηλώσει ότι όλη αυτή η φασαρία πρέπει να ελεγχθεί, ότι πολλά άτομα του χώρου έχουν σκοπό να συντονιστούν, να δείξουμε ότι πραγματικά κάτι σημαντικό μπορεί να συμβεί, ότι οι άνθρωποι της εξερεύνησης, της ελεύθερης σκέψης, της επιστήμης, μπορούμε να συντονιστούμε και να βαδίσουμε μαζί. Κι όμως, οι προσπάθειές μας έπεσαν στο κενό εξαιτίας μικρών συμφερόντων, αφού κάποιοι σκέφτηκαν μονάχα τα μαγαζάκια τους και τις φιλίες τους και τις μικρές και ανόητες φιλοδοξίες τους.

Και έτσι, φτάσαμε στο σήμερα, με μερικούς ανθρώπους να βάλλουν φανατικά κατά λάθος στόχου, παίζοντας χωρίς να το καταλαβαίνουν το παιχνίδι του Νεοσυντηρητισμού που επιβάλλεται από την Εξουσία.

Και έτσι, παρεμποδίζονται κινήσεις που έχουν σκοπό να χτυπήσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, που είναι ο Νεοσυντηρητισμός και ο Δογματισμός.

Αυτή είναι η πλήρης αλήθεια για όλα όσα συμβαίνουν στους χώρους της Αναζήτησης και η πλήρης αλήθεια για τις τάσεις και τις εντάσεις του χώρου.

Σκεφτείτε τα, αποφασίστε αν λέω ή όχι την αλήθεια, και αποφασίστε με ποια πλευρά θα ταχτείτε.

Τίποτε άλλο δεν είναι σημαντικό.